حمام وکیل در دورهٔ زندیه به‌دست کریم خان زند ساخته شد. این حمام در کانون شهر شیراز و نزدیک دیگر بناهای زمان زندیان، همچون بازار وکیل و مسجد وکیل جای دارد. از بخش‌های نگریستنیِ این حمام، بخشی به نام شاه‌نشین است که ویژهٔ شاه بوده‌است. این بنا با شمارهٔ ۹۱۷ در فهرست آثار ملی ایران ثبت و نگاشته شده‌است.
این بنا در غرب مسجد وکیل ساخته شده‌است. این حمام بزرگ از پیشرفته‌ترین اصول معماری زمان خود برخوردار بوده‌است. برای نمونه، درآیگاه (ورودیِ) حمام کوچک است و با شیبی ملایم به هستیِ ورودی، که پایین‌تر از سطح زمین قرار دارد، می‌رسد. ورودی به رختکن، زاویه‌دار ساخته شده و همهٔ این ملاحظات برای این بوده‌است که از ورود سرما به داخل و از خروج گرما به خارج از حمام جلوگیری شود.
سربینهٔ حمام یک هشت‌ضلعی منتظم است که هشت ستون یک‌پارچهٔ سنگی در وسط سقفی گنبدی قرار گرفته‌اند.
گرم‌خانه با سنگ‌فرش پوشیده شده‌است اما جالب توجه این است که در زیر این سنگ‌فرش دالان‌های کم‌عرض و باریکی ساخته شده که هوای گرم و بخار آب در آن جریان می‌یافته‌است تا کف حمام زودتر گرم شود. در جنوب گرم خانه، خزینه قرار دارد که دو دیگ بزرگ برای گرم کردن آب داشته‌است. در دو طرف محوطه گرم خانه دو شاه نشین و در دو طرف خزینه دو حاکم نشین ساخته شده‌است. در وسط هر حاکم نشین نیز حوضی از سنگ مرمر دیده می‌شود.
در زیر گنبد، نقوش آهک‌بُری زیبایی است که داستان‌های آنها از مذهب، سنت، علائق و رؤیاهای مردم این دیار سرچشمه می‌گیرد.
